Sentiment
Op zolder heb ik nog zo’n anderhalve meter vinyl staan. Langspeelplaten dus. Verzamelalbums, albums van afzonderlijke groepen en artiesten, 12 inches en singeltjes. Een speciale collectie, met bijzondere exemplaren, is het niet. Ik vermoed dat het leeuwendeel op een beetje snuffelmarkt wel terug te vinden is: het album Bad van Michael Jackson, de 12″ van Buffalo stance van Neneh Cherry, Red red wine van UB40, iets van Paula Abdul, enz.. Ook zijn de meeste van de titels wel online terug te vinden. Je zou dus kunnen zeggen dat ik het weg zou kunnen doen. Via Spotify of andere diensten kan ik het beluisteren, op ieder moment, waar en wanneer ik maar wil.
Op zolder staan ze te staan. Al vele, vele jaren. Maar ik doe ze niet weg. Nu in elk geval (nog) niet. Misschien ooit. Als ik geen ruimte meer heb om ze neer te zetten. Of als ik geen platenspeler meer heb. Mijn cassettebandjes heb ik overigens al wel de deur uitgedaan. Lang geleden al. Ook toen ik zelfs nog een cassettespeler had. Daar kon ik makkelijk afscheid van nemen.
Waarom val ik jullie hiermee lastig? Vanwege een Zaalbergvraag, over het toepassen van vervanging met terugwerkende kracht voor bouwvergunningen, waarbij de vergunningen nadat zij digitaal zijn gemaakt en -krachtens het vervangingsbesluit- vernietigd MOETEN worden. Dat kan en dat mag. Ik kan me ook voorstellen dat je dit wil. Als je de vergunningen digitaal hebt en de papieren variant is vernietigd, heb je geen dubbele opslag- en beheerkosten meer, je kunt ze veel makkelijker beschikbaar stellen aan een breed publiek. Gemakshalve laat ik AVG-vraagstukken even buiten beschouwing.
En toch vind ik het niks. Omdat een deel van het aangegeven bestand ontstaan is in het papieren tijdperk. Vóór de inburgering en het breed gebruik van kantoor- en thuisautomatisering. De stukken zijn met de hand geschreven en/of opgesteld met behulp van de typemachine. Vanaf het moment dat de vergunningen met behulp van kantoorautomatisering zijn opgesteld heb ik er geen enkele moeite meer mee.
Eén van de mooie aspecten van de Archiefwet en bijbehorende regelgeving vind ik dat er de nodige keuzevrijheid is. Op grond van de Archiefwet is vervanging niet verboden en niet verplicht. De keuze is aan de archiefvormende organisatie. Die kan de afwegingen maken die zij het meest geschikt vindt. Op advies van o.a. de informatiebeheerder en de archivaris. Het kan zo maar zijn dat de archivaris de voorkeur geeft aan digitalisering en vervanging en de informatiebeheerder hier schoorvoetend in mee gaat. Ik vind dat een mooi gegeven.
Jack Karelse