Ad Finitum
In augustus 1999 kwam bij VHIC Siteways uit voor de eerste keer. In het eerste artikel schreef ik het volgende:
Documentaire informatievoorziening wordt digitale informatievoorziening. Informatie hoort thuis op de desktop van iedere kantoorwerker. Kantoren wordt een werkwoord. Maar hoe kom je van een traditioneel papieren archief tot een digitale werkomgeving? Vaak horen wij van collega-vakgenoten de bekende mitsen en maren, maar ook zien we hulpeloze blikken van documentaire informatiemedewerkers die nu al omkomen in hun papiervloed en niet weten hoe deze stroom om te zetten in een goed beheerde digitale informatiebron.
Dáárom een nieuw blad. Waarin u uw vragen kwijt kunt, die –interactief- snel worden beantwoord. Een blad dat wanneer u tweemaandelijks de website bezoekt, is gewijzigd, en waarin nieuwe artikelen zorgen voor verversing. Waar u de nieuwste én beste links vindt naar belangrijke, wetenswaardige en humoristische websites, waar u steeds leest over ontwikkelingen in binnen- en buitenland die hun effect zullen hebben op uw werk. Wij hopen dat Siteways zijn weg zal vinden naar vele lezers. Maak uw collega op het blad attent, print het uit, maak elektronische kopieën. Discussieer over de inhoud, laat ons uw mening weten en geef suggesties. Laat het vakgebied gaan borrelen en bruisen. Want het vakgebied, dat zijn we samen. “Het zal onze tijd wel duren” is niet wat wij willen horen, maar in plaats daarvan: “Nu is onze tijd gekomen”.
In 2002 werd Siteways Sited. Een bedrijf dat Siteways heette maakte bezwaar tegen onze naam. Gertjan kwam met de naam Sited. Als je het uitsprak klonk het als sighted, helderziend. Het ging over sites, want bevatte de uitgave Current Cites, opgezet door een bevriende collega in de VS speciaal voor de archivaris en bibliothecaris. Het was via de VHIC-site te lezen.
Als Siteways/Sited hebben we acht keer per jaar geprobeerd een blad te maken dat vooruitkeek naar de ontwikkelingen, die op ons afkwamen. Wanneer je het blad doorneemt, zie je toch nog aardig wat artikelen die gisteren geschreven hadden kunnen zijn. Veel ontwikkelingen die in de kinderschoenen stonden, hebben nu sneakers aan.
Het blad blijft, maar Ad Hominem verdwijnt. Tijd voor nieuwe dingen. Regelmatig heb ik in deze column mijn visie gegeven op hoe een informatiehuishouding eigenlijk gestalte zou moeten krijgen, soms zelfs geprobeerd grappig te zijn, want je maakt erg leuke dingen mee in dit vak. Mijn uitgangspunt blijft dat een organisatie niet kan zonder informatie. Een sterke, goed ingerichte informatiehuishouding kan niet zonder goed opgeleide en ingewerkte informatiespecialisten. Het gaat niet specifiek over techniek, maar om de mens die vertrouwd moet raken met die techniek. Je moet het niet direct zoeken in structuur, maar in samenwerking in teams. Ik haalde mijn ideeën en voorbeelden overal vandaan, vooral uit het primaire onderwijs: de manier waarop kinderen worden opgevoed, geeft je inzicht in hoe de samenleving er in de toekomst uit gaat zien. Juist de menselijke factor, die maakt ons werk zo razend interessant: iedereen die thuiswerkt zal dit aanvoelen. De technische ontwikkelingen, die elke dag weer nieuwe mogelijkheden geven (heeft u al eens uw mailbox geschoond met de nieuwe functie in Microsoft 365 “overbodige berichten verwijderen uit een geselecteerd gesprek” of een bewaartermijn gekoppeld aan uw e-mailbericht?) is steeds weer een bron van overweging: wat betekent dit voor informatiebeheer, informatievoorziening en informatiebehoud. Nieuwe gedachten zoals het toepassen van nieuwe regels voor de bewaring van e-mail (de Capstonetechniek) geven steeds weer stof tot nadenken en reactie. Dank voor alle reacties, suggesties, opmerkingen en blijken van waardering.
Vanaf nu dus geen column meer. Natuurlijk kunt u nog wel artikelen blijven verwachten.
Ad van Heijst