Online les, onwennig maar vooral positieve ervaringen
In maart ben ik als trainee begonnen bij VHIC. Na twee weken werd het opeens thuiswerken en leerde ik mijn collega’s verder online kennen. Als trainee volg ik veel interne trainingen en cursussen van de Faculty. Deze werden natuurlijk ook verplaatst naar een online omgeving. Niet alle docenten hadden hier ervaring mee en ik kreeg de vraag of ik hierbij betrokken wilde zijn en feedback wilde verzamelen van docenten. Dit leek mij een mooie manier om collega’s beter te leren kennen en VHIC te helpen.
Een eerste online les geven, dat is voor de meesten toch wat spannend. Daarom heb ik met sommige docenten geoefend voordat ze hun eerste les moesten geven. Ik nam deel aan proefles en de docent probeerden verschillende dingen uit. Hoe deel je nou je scherm? Hoe laat je mensen toe tot een les? Hoe werkt het hand opsteken voor deelnemers?
Robin Lassche (op de foto afgebeeld) is archiefinspecteur bij Regionaal Archief Dordrecht en geeft als docent verschillende trainingen voor de Faculty. Hierbij zijn ervaringen over zijn eerste online les:
“Het was een bijzondere gewaarwording om niet ’s ochtend in alle vroegte te moeten afreizen naar Utrecht, waar normaal gesproken de trainingen van de Faculty worden verzorgd. In plaats daarvan nam ik aan mijn woonkamertafel plaats achter twee beeldschermen. Om kwart over negen stond op het ene scherm mijn PowerPoint presentatie gereed, op het andere verschenen één voor één de gezichten van de cursisten. Sommigen met- anderen zonder geluid. Gelukkig konden de kleine technische probleempjes gemakkelijk met elkaar worden opgelost.
Na een wat onwennige aftrap van de lesdag, voelde het algauw ‘normaal’. Niet alleen voor mij als docent, maar ook de cursisten gaven bij de eerste koffiepauze aan soms te vergeten dat ze thuis achter hun computer zaten. Omdat we allemaal merkten dat een digitale lesdag veel vermoeiender is dan een fysieke les, heb ik geprobeerd de les nog interactiever te maken dan hij normaal gesproken al is.
Zoom biedt de mogelijkheid om de groep op te splitsen in zogenaamde break-out-rooms. Dat betekent dat de cursisten in kleine groepjes een opdracht kunnen uitwerken die ze na een tijdje presenteren aan de gehele groep. Als docent kan ik tussen groepjes heen en weer ‘hoppen’ om
vragen te beantwoorden of om feedback te geven. Echt een geweldig staaltje nuttige techniek dat Zoom daarmee levert.
Aan het einde van de dag – zo rond de klok van half vijf – hadden zowel de cursisten als ik inmiddels vierkante ogen gekregen van het kijken naar het beeldscherm. Maar, tot ons genoegen mochten we vaststellen dat alle lesstof goed aan bod was gekomen en dat we bovendien een bijzondere digitale ervaring rijker waren.”
Online les, het zorgt voor nieuwe situaties. Er wordt aangebeld terwijl je midden in een les zit, je pakt niet samen een kopje koffie maar alleen, de lunchpauze heb je buiten of je maakt nog een ommetje in de buurt. Ook zijn er grappige momenten waar je samen om lacht. Mensen vergeten hun microfoon aan te zetten als ze iets willen zeggen of je hoort achtergrondgeluid van bezigheden in iemands huis.
Natuurlijk zouden we elkaar graag weer in een fysiek cursuslokaal ontmoeten. Bepaalde interactie wordt gemist, maar nieuwe vormen worden ontdekt. Deelnemers geven elkaar tips via de chat, in break out rooms worden groepsopdrachten gedaan, digitale handjes of duimpjes worden opgestoken en met polls wordt gevraagd wat ieders mening is over een onderwerp. Lessen worden aangepast om beter aan te sluiten op de online leervorm en er is geen reistijd naar de leslocatie.
Ik ben in ieder geval erg blij dat het leren ook in deze tijden door kan gaan en trots op hoe de docenten snel omschakelen. Digitaal lesgeven en krijgen is op zichzelf een leerervaring en een bron van vernieuwing.
Eline Braakman